Een van mijn grootste dromen; een eigen atelier in de tuin. Het leek voor lang een vaag wolkje in de lucht. Eentje die bij een paar keer knipperen maar zo weg kon zijn. Maar zie hier. De eerste tekening. Ik glunder, ik straal. God, ik vlieg zowat. Ik
Ik zit buiten op de stoep voor ons nieuwe huis. Een perfect koude ‘Biri’ leunt nonchalant in mijn hand. Ik voel me sowieso wel nonchalant. Voor me is mijn man met zijn zoon aan het voetballen op straat. Ik kan huilen om hoe knap hij is.
Vandaag waren 1000 dagen in één. Zoals Ramses Shaffy ook zei: ‘Zing, vecht, huil, lach, werk en bewonder’. Ik heb misschien niet veel gezongen. Zeker veel gehuild. Hier en daar wat gelachen. Gevochten en gewerkt als een bul
Dit is een beetje zoals ik me; een omver gevallen stapeltje dozen.
De laatste keer. Voor de laatste keer fietsten we door het dorp. We gingen eten bij de Italiaan. Kinderen kleurden tussen de bestellingen door en speelden gulzig op het Kerkplein. Wij proefden de zelfgemaakte gember shots, met 40% alcohol. Een tikkel
Ken je dat? Dat gevoel van nooit meer naar huis willen? Het feestje was alleen bij ons thuis. Ons afscheidsfeestje. Dus ik was al thuis, maar het mocht niet eindigen. Elke seconde dat het langer kon duren, pakte ik gretig. Vertragen van secondes. Elk